Weer op weg

De wegen rond Lissabon zijn erg druk. Zowel met vrachtverkeer als met forensen en toeristenbussen. Wij met ons kleine zwarte autootje moeten het maar zien te redden tussen al dat verkeer. Toch komen we al snel terecht op de 17 km lange Vasco da Gamabrug, die over de Taag ligt en Lissabon verbindt met het vasteland van zuid Portugal. Het is een bouwkundige stunt om zo'n brug te verzinnen.
Aan de overkant wordt het landschap al meteen heel armoedig. Verlopen dorpjes en droge vlaktes. In Montijo wordt de hoofdstraat door de mannen van het dorp klaargemaakt om de stierenrace te overleven. Ze plaatsen een hek aan het einde van de straat en met houten schotten worden de meeste winkelruiten beschermd tegen de kracht van de stieren. Op 27 juni worden hier de "touros" losgelaten en zullen de mannen voor hun leven moeten rennen om niet op de horens genomen te worden. Wat een lol. Met het zicht op de andere kant van Lissabon eten we een lekker broodje en laten het dorp al snel achter ons.
Via de tolweg rijden we de volgende 150 km. Dat gaat echt supersnel! De laatste 30 km naar Castro Verde rijden we op een weg dwars door tarwevelden, waar af en toe wat steeneiken en kurkeiken staan. De tarwe is al geoogst en het land ligt er geel en droog bij. Je ziet ook geen koe of schaap die hier nog iets kan eten.
In Castro Verde logeren we in een bijna nieuw, uiterst modern en schoon hotel. Waarschijnlijk is dit hotel geplaatst met subsidie, zodat de mensen uit de omgeving hier kunnen werken als receptionist, ontbijtverzorger, kamermeisje enz. De inwoners van dit dorp hebben nauwelijks werk en daarom worden veel activiteiten verzonnen om toeristen te trekken. Er is een grote sportacomodatie, een zwembad, een theater, een bioscoop en er worden regelmatig grote feesten georganiseerd. Ik hoop voor die mensen dat er werkelijk toeristen komen, want nu is er nog niet zoveel van te merken. Aan het weer zal het niet liggen, de lucht is elke dag weer even blauw en de temperatuur rond de 25 graden.