Wij hebben net een ontbijt samen met honderd nonnen achter de rug als Frans ons sms't: "Er is een treinstaking in Lissabon". We wilden hem ontmoeten in de trein van Cascais naar Estoril om de dag met z'n drieën door te brengen in Lissabon. Frans is voor een congres in Estoril, precies op die dagen dat wij ook die omgeving bezoeken, dus dat is een leuke gelegenheid om samen op stap te gaan. Hij heeft voor de dinsdag geen programma. Gooit die staking dan nu roet in het eten? We spreken met Frans af dat hij lopend naar ons hotel in Cascais probeert te komen en dat we ter plekke wel zien wat we gaan doen.
Onze reis van Fatima naar Cascais gaat erg snel. We hebben eigenlijk alleen maar tolwegen en die zijn prima. In het straatje van het “Pergola House”, waar wij logeren, komen we Frans al tegen. Hij helpt met de koffers terwijl Hans de auto ergens in een woonwijk gaat parkeren. Bij het treinstation zeggen ze dat er nog geen treinen rijden maar dat ze van plan zijn om in de loop van de dag wel weer aan de slag te gaan. Er staat een bus gereed die ons toch naar Lissabon kan brengen. Niet erg solidair met de stakers, maar voor ons wel handig! De bus neemt de route langs alle stationnetjes van de kust. Het is prachtig om alles zo mooi voorbij te zien komen. Het gaat wat langzamer dan de trein, omdat de bus in de file moet staan waar al die automobilisten ook in staan, maar om één uur staan we op het station Cais do Sodré in Lissabon.
In het boekje dat we hebben staan vijf wandelingen door Lissabon. Ik heb er één uitgekozen door de oude benedenstad. We komen langs ministeries, bekijken grote pleinen, komen door eeuwen oude poorten en in drukke winkelstraten. Bij de grote lift die de benedenstad met de bovenstad verbindt, maken we een stop omdat Frans in een tassenzaak een rugzakje wil kopen. Het is een veel te chique zaak met veel te dure spullen, dus lopen we verder. Op het Rossioplein staat een groot scherm, waar zo meteen de wedstrijd Portugal – Ivoorkust gaat beginnen. Het is een hels kabaal en we gaan een plein verderop kijken of we iets te eten kunnen vinden. Alle terrassen zien er even gezellig uit. We eten een tosti tonijn, omdat de bagels met zalm al uitverkocht zijn en een verkoelend drankje erbij. We besluiten dat we de binnenstad voor gezien houden en op de metro stappen naar de plek waar in 1998 de Expo gehouden is.
Het metrostelsel is prima geregeld en daar weten ze niet wat staken is. We komen uit op het ultramoderne Oriënt station dat door de architect Calatrava is ontworpen. Het grote winkelcentrum Vasco da Gama zit vlak aan de overkant. Hier kan Frans zijn rugzakje scoren! Hij maakt er helemaal de blits mee!
Het Expoterrein oogt enigszins verlopen en afgebladderd. Alle vlaggen van de deelnemende landen wapperen er nog wel, maar nergens staat een bordje bij welk land verantwoordelijk is voor welk paviljoen of activiteit. Vanaf de oever van de Taag is erg mooi de 17 km lange Vasco da Gama brug te zien, waar veel verkeer overheen raast. We lopen over een lange vlonder naar een soort waterpark. Daar zijn verschillende natuurkundige waterexperimenten te doen. Er is nog één in werking. Frans vertelt ons dat het de Archimedische Schroef is die water uit een bassin naar boven langs de schroef kan vervoeren zonder te morsen.
Interessant! Wat we met de grote prisma aanmoeten, die er ook staat, weten we niet. Vanaf een uitzichtpunt bekijken we een deel van Lissabon en zitten een poosje in het pas gemaaide gras.
Eigenlijk zijn we te moe om nu nog meer wandelingen te gaan doen en besluiten om terug te gaan naar ons hotel en 's avonds op de kade van Estoril uit eten te gaan. In de metro wisselen Hans en Frans de sd-kaartjes met de foto's uit. De treinen rijden ook weer en in het hotel hebben we een half uur om ons op te frissen en naar het restaurant Tamariz te lopen. Frans is daar ook al en geeft tips voor een heerlijke visschotel. Het wordt een geweldig leuke avond en we eten kreeft, zalm, zeebrasem, octopus, tarbot en lamsschouder. Met een flesje Portugese wijn erbij en het geluid van de golven op de achtergrond is dit een genot. Frans moet de rest van de week symposia volgen, wij gaan genieten van Cascais.
Onze reis van Fatima naar Cascais gaat erg snel. We hebben eigenlijk alleen maar tolwegen en die zijn prima. In het straatje van het “Pergola House”, waar wij logeren, komen we Frans al tegen. Hij helpt met de koffers terwijl Hans de auto ergens in een woonwijk gaat parkeren. Bij het treinstation zeggen ze dat er nog geen treinen rijden maar dat ze van plan zijn om in de loop van de dag wel weer aan de slag te gaan. Er staat een bus gereed die ons toch naar Lissabon kan brengen. Niet erg solidair met de stakers, maar voor ons wel handig! De bus neemt de route langs alle stationnetjes van de kust. Het is prachtig om alles zo mooi voorbij te zien komen. Het gaat wat langzamer dan de trein, omdat de bus in de file moet staan waar al die automobilisten ook in staan, maar om één uur staan we op het station Cais do Sodré in Lissabon.
In het boekje dat we hebben staan vijf wandelingen door Lissabon. Ik heb er één uitgekozen door de oude benedenstad. We komen langs ministeries, bekijken grote pleinen, komen door eeuwen oude poorten en in drukke winkelstraten. Bij de grote lift die de benedenstad met de bovenstad verbindt, maken we een stop omdat Frans in een tassenzaak een rugzakje wil kopen. Het is een veel te chique zaak met veel te dure spullen, dus lopen we verder. Op het Rossioplein staat een groot scherm, waar zo meteen de wedstrijd Portugal – Ivoorkust gaat beginnen. Het is een hels kabaal en we gaan een plein verderop kijken of we iets te eten kunnen vinden. Alle terrassen zien er even gezellig uit. We eten een tosti tonijn, omdat de bagels met zalm al uitverkocht zijn en een verkoelend drankje erbij. We besluiten dat we de binnenstad voor gezien houden en op de metro stappen naar de plek waar in 1998 de Expo gehouden is.
Het metrostelsel is prima geregeld en daar weten ze niet wat staken is. We komen uit op het ultramoderne Oriënt station dat door de architect Calatrava is ontworpen. Het grote winkelcentrum Vasco da Gama zit vlak aan de overkant. Hier kan Frans zijn rugzakje scoren! Hij maakt er helemaal de blits mee!
Het Expoterrein oogt enigszins verlopen en afgebladderd. Alle vlaggen van de deelnemende landen wapperen er nog wel, maar nergens staat een bordje bij welk land verantwoordelijk is voor welk paviljoen of activiteit. Vanaf de oever van de Taag is erg mooi de 17 km lange Vasco da Gama brug te zien, waar veel verkeer overheen raast. We lopen over een lange vlonder naar een soort waterpark. Daar zijn verschillende natuurkundige waterexperimenten te doen. Er is nog één in werking. Frans vertelt ons dat het de Archimedische Schroef is die water uit een bassin naar boven langs de schroef kan vervoeren zonder te morsen.
Interessant! Wat we met de grote prisma aanmoeten, die er ook staat, weten we niet. Vanaf een uitzichtpunt bekijken we een deel van Lissabon en zitten een poosje in het pas gemaaide gras.Eigenlijk zijn we te moe om nu nog meer wandelingen te gaan doen en besluiten om terug te gaan naar ons hotel en 's avonds op de kade van Estoril uit eten te gaan. In de metro wisselen Hans en Frans de sd-kaartjes met de foto's uit. De treinen rijden ook weer en in het hotel hebben we een half uur om ons op te frissen en naar het restaurant Tamariz te lopen. Frans is daar ook al en geeft tips voor een heerlijke visschotel. Het wordt een geweldig leuke avond en we eten kreeft, zalm, zeebrasem, octopus, tarbot en lamsschouder. Met een flesje Portugese wijn erbij en het geluid van de golven op de achtergrond is dit een genot. Frans moet de rest van de week symposia volgen, wij gaan genieten van Cascais.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten