In het toeristenkantoortje zit een gezellige dikke man achter een groot bureau. "Wij willen graag een wandelroute door het Nationaal Park Sterrengebergte gaan doen". Hij kijkt ons medelijdend aan en zegt: "Dat gaat niet, u bent net te laat. Gisteren mocht het nog wel, maar nu is het verboden". Wij weten dat het gebergte 100 km lang en 30 km breed is, dat kan toch niet ineens helemaal afgesloten zijn? De man neemt nog een hap lucht en antwoordt teleurgesteld: "De mensen laten te veel afval achter en dat moeten de beheerders allemaal opruimen, dus hebben ze besloten dat er niet meer gewandeld mag worden tot het allemaal is opgeruimd. En pas op, want de beheerders rijden met jeeps door het park!" Hij voegt er nog zachtjes aan toe: "Op 1 juli mag het wel weer....." Daar staan we dan. Speciaal voor het park hier naar toe gekomen en morgen moeten we weer weg. We dringen bij de man aan of hij niet toch wat voor ons kan doen. Dan haalt hij uit zijn la een kaart tevoorschijn van een natuurgebied dat bij een camping behoort. Hij weet dat deze camping nu dicht is en dat de strenge jeeprijders daar niets te zeggen hebben. Dus met pretlichtjes in zijn ogen legt hij ons uit hoe we er kunnen komen, waar we de auto moeten parkeren en hoe mooi de wandelroute is.
Wij gaan direct op pad en hebben een prachtige dag. De berghellingen staan vol met felgele bremstruiken en paarse bloemen. We zien bergstroompjes en watervalletjes. Op de camping staat één illegale tent op een prachtig glooiend terrein onder de bomen aan het water. We picknicken aan een leistenen tafel die er staat voor de gasten. Het weer werkt reuze mee met een zonnetje. De klim naar boven gaat ons ook nog goed af en weer terug in ons dorpje steken we een duim op naar de dikke man van het toeristenkantoortje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten