Met nieuwe ogen.

Dan woon je al bijna 25 jaar in je eigen vertrouwde huis en opeens ga je er anders naar kijken. Dat komt zo. We staan buiten voor ons huis en er komt een grote cabrio aanrijden met twee vrouwen erin die duidelijk ergens naar op zoek zijn. Ze stoppen bij ons huis en kijken ons onzeker aan. "Ik heb hier vroeger gewoond en wil alleen even door de straat rijden om te kijken of alles nog is zoals vroeger", zegt een blonde vrouw. "Ben jij dan Diana?", antwoord ik meteen. "Weet u dat dan nog?" Ja haar vergeet je niet zo gauw. Toen wij in 1985 op zoek waren naar een huis aan zee, hebben we er maar één bekeken en dat was het huis waarin we nu wonen. Het stond toen al twee jaar te koop en Diana's vader, die op de grote vaart was, had in Spanje al een huis voor zijn gezin en wilde er graag van af. Maar Diana die toen 19 jaar oud was, leefde er samen met haar vriendje. Het was een wild leven in dat huis. Elke dag feesten met veel vrienden en slapen met matrassen op de grond. Het was een bende. Alles kon daar. Toen wij kwamen kijken vond zij dat helemaal niet leuk. Wij keken door de rommel heen en zagen een degelijk, goedgebouwd huis met een hoop ruimte en wilden het graag kopen. Na een korte onderhandeling met haar vader is dat ook gelukt. Binnen een paar maanden hebben wij toen ons eigen huis verkocht en zijn we hier in getrokken. Diana's relatie bleek toen ook al over en zij ging bij haar ouders in Spanje wonen.
"Wil je soms even binnen kijken?", doe ik heel uitnodigend. Haar vriendin zegt: "Ga maar Diana, dat is goed voor de verwerking". "Misschien word ik wel sentimenteel, ik ben namelijk sinds een jaar weer terug in Nederland en heb de afgelopen zeven maanden weer een relatie gehad met dat vriendje, waar ik toen hier mee leefde. Maar dat is nu echt over. Ik wil graag even kijken hoe mijn jeugd hier geweest is". Ze loopt als een jonge hond door het huis en doet alsof het nog van haar is. De garage, waar nog de werkbank van haar vader staat. De tuinkamer, waar ze samen met haar zusje en de buurjongens vroeger bij een strenge winter de vloer met water bespoten en 's nachts de deur open lieten staan zodat ze de volgende morgen konden schaatsen in de kamer. De woonkamer, waar het granol vroeger duimendik op de muren zat en nu een strak geplamuurde wand zit. De keuken, het domein van haar moeder, die graag pittige gerechten maakte. Diana lustte die niet maar moest ze toch eten en ze werd net zo lang met haar bordje in het toilet gezet tot ze het op had. De slaapkamers, waar haar zusje elke nacht bij haar moeder in bed sliep totdat haar vader weer voor zes maanden terug kwam van de grote vaart. De zolder, waar de schommel hing en de verkleedkleren lagen. Zij verkleedde zich graag als majorette en liep buiten te marcheren in haar kortste rokje, met laarsjes aan en een stok in haar hand. Ze weet nog dat de buren dan op het balkon stonden te lachen om haar rare kunsten. Als ze het hele huis in zich opgenomen heeft en weer veel herinneringen naar boven gekomen zijn, wordt het een beetje ongemakkelijk. Er is toch wel veel veranderd. In de tijd dat wij er wonen hebben we overal wel wat verbouwd en anders gemaakt. Er zijn in die tijd weer twee jongens opgegroeid die ook hun herinneringen hier hebben, maar dan met treintjes, computergames, voetballen in de kamer, tenten bouwen en hout zagen. Zo heeft een huis veel te vertellen en aan ieder weer een ander verhaal. Diana kan weer verder. Met de belofte dat ze haar oude vader ook een keer meeneemt, als dat mag, vertrekt ze weer. Haar gedachten zullen nog wel even doorgaan.

De laatste dag van de vakantie

De koffers staan al ingepakt. Dat hebben we gisteravond al gedaan, nadat we nog wat cadeautjes en starters voor de tl-buis ingeslagen hadden in Portimão. We dineren met pannenkoeken en rosé op het warme balkon. De toetjes moeten ook op, dus we eten lekker door van de kersen, de ananas, yoghurt en bananen. Als dat geen vitaminestoot is! De auto heeft het deze vakntie zwaar te verduren gehad en ziet er stoffig en afgeleefd uit. We rijden ermee naar een autowasserette. Het eerste apparaat dat we daar zien is een automaat om huisdieren te wassen! We rijden maar door naar een echte autowasstraat en gooien een euro in de gleuf. Meteen gaat een hogedrukspuit zeepwater spuiten. Zeker 60 seconden lang wordt het stoffige autootje lekker ingezeept en opgespoten. We weten alleen niet hoe je vervolgens het schuim weer met gewoon water eraf kan krijgen. Dus met grote witte zeepdruppels en vlekken komen we weer in de parkeergarage van het hotel aan. Dat moet morgen maar aangepakt worden met een teiltje water en een vaatdoekje.

Al vroeg rijden we naar het strand van Faro, dat in een smalle strook vlakbij het vliegveld ligt. Het bestaat eigenlijk maar uit één straat met restaurantjes en vakantiehuizen en een stuk strand met grof zand dat ook nog eens hellend in zee uitloopt. Toch is het heerlijk om nog even van de laatste zon te genieten, voordat we ons vanmiddag klaar maken om weer naar Nederland te vliegen.

Tussen de middag gaan we op zoek naar een strandtent waar ze broodjes verkopen, want onze eigen broodjes hebben we vandaag niet kunnen inslaan. Ook al lopen we rond met twee potten jam en een bakje paté, je hebt echt een bakker of supermarkt nodig om aan broodjes te komen. We vinden een huismoeder die de strandtent erbij doet. Ze ziet ons graag komen en maakt twee dikke boterhammen met kaas en ham klaar en perst vier sinaasappels uit. Op de parkeerplaats bij de auto ruilen we onze strandkleding om voor nette reiskleding en we gaan op weg naar het vliegveld. Bij Avis leveren we de auto in, maar er is niemand om de sleutels aan af te geven. Er komt gelukkig een jongen van Avis net op dat moment een auto neerzetten voor een klant en hij zegt dat al het Avispersoneel een dag je uit is. De sleutels moeten we maar bij de balie leggen en dan is het goed.

Hetvliegtuig van TAP Air is maar halfvol. We vliegen eerst naar Lissabon en vandaar met een overstap naar Amsterdam. We missen bijna het vliegtuig omdat we in Lissabon een beetje aan het shoppen zijn en niet doorhebben dat we ook nog met een buslading passagiers naar het toestel gebracht moeten worden. Verder is het een rustige vlucht en komen rond middernacht aan op Schiphol.