Het is zondag vandaag. Het is in de vakantie altijd leuk om een plaatselijke kerkdienst te bezoeken. Er zijn een heleboel kerken hier in Portimão maar zover wij weten geen enkele die anders dan in het Portugees de diensten houdt. Dat gaat niet lukken, want we verstaan dat nog steeds niet.We beseffen meer dan ooit dat we de Liefde van onze Heer Jezus Christus nodig hebben en zelfs de mogelijkheid hebben om in onze eigen gemeente mee te doen aan de lofprijzing en gebeden. Daarom staan we extra vroeg op -het is hier een uur vroeger dan in Nederland- en de computer heeft tijd nodig om de buffer te vullen en een goede verbinding tot stand te brengen. De auto wordt geparkeerd vlak naast de Mc Donald die de eerste paar uur toch nog niet open is voor hamburger- eters. Het duurt zeker een kwartier voordat de verbinding tot stand komt en we denken dat we het eerste deel van de dienst gemist hebben. 
Precies op tijd begint de ouderling van dienst met de mededelingen en gaat dominee Jan Winter uit Wezep de zegen uitspreken. Het wordt een fijne dienst. Het gaat over Petrus die tot driemaal toe de opdracht krijgt om de schapen te hoeden en de lammeren te weiden. Als hij in de kracht van zijn leven is zal dat allemaal gemakkelijk gaan, maar als hij oud geworden zal zijn, zal dat moeilijk worden en zal hij zichzelf moeten laten helpen door anderen. Zo is het ook met ons. In onze jonge jaren denken we alles aan te kunnen, maar als we ouder worden en de zorgen groter worden hebben we het meer dan ooit in de gaten dat we de steun van de mensen om ons heen en bovenal van God nodig hebben. Wij mogen dan zelf ook aan anderen vertellen van de zegeningen die de Here ons in het leven gegeven heeft en zo het geloof doorgeven. Met ons bijbeltje in de hand zingen we de psalmen mee. Het is een mooie dienst geweest waarbij we ons verbonden voelen met onze gemeenteleden in Katwijk en de gelovigen in hele wereld die op deze dag bijelkaar komen in allerlei kerkdiensten. Als we zelf weer onze kostersdiensten draaien in de NGK van Katwijk zullen we er voor zorgen dat deze internetverbinding goed in stand gehouden wordt voor iedereen die net als wij van ver willen meeleven.Het wordt intussen al behoorlijk warm in de auto. Ik neem nog een foto met de zelfonspanner en precies op dat moment komt een grimmige Portugese hond tevoorschijn die natuurlijk meteen op mij afkomt. Van schrik laat ik het fototoestel op het paaltje staan en duik de auto in. Dat is ook weer zonder bloedvergieten afgelopen. 
We ruimen de pc op en rijden met open raampjes naar het strand van Falesia (het fototoestel hebben we weer hoor).
Zaterdagavond hebben we een avond vol plaatselijke folklore bezocht. Hier in Portimão bestaan drie verenigingen die ieder jaar in juni een soort parade opvoeren. Een groep van vijftig mannen, vrouwen en kinderen worden in kleurrijke pakken, jurken en broeken gestoken en gaan dan een plein rondlopen. Er hoort ook een muziekclubje bij en een zanger of zangeres, die volgend jaar op zangles gaat. De mannen dragen zelfgemaakte “vaandels” mee, waar het onderwerp van de parade op staat. Dit jaar is het de 150ste geboortedag van president Manuel Teixeira Gomes, die in 1923 twee jaar in deze stad gewoond heeft. De liederen die ze zingen gaan over zijn heldendaden en de bedoeling is dat iedereen die een boekje met de tekst heeft, mee gaat zingen. Helaas is het erg donker en kan het publiek niets in het boekje zien. Maar de verklede mensen brullen allemaal uit volle borst mee. De melodie is niet zo moeilijk en wij kunnen met la-la-la ook al gauw uit de voeten. Als alle rondjes gedraaid zijn -om het vaandel heen en weer terug- en dat tien keer achter elkaar, marcheert de hele groep samen met de muzikanten het plein af en gaat nog een stuk door de stad lopen en zingen en huppelen. Zo komen alle drie de verenigingen aan de beurt. Een hele toer om elk jaar weer al die jurken te naaien, die pakken passend te krijgen en iedereen te leren welk rondje je om welk vaandel moet draaien. Ik zie ons in Nederland al dat we in Capelle aan de Yssel een festival organiseren omdat Jan Peter Balkenende daar tijdens zijn regeringsperiode gewoond heeft. Misschien over 150 jaar? Denk het niet.
Precies op tijd begint de ouderling van dienst met de mededelingen en gaat dominee Jan Winter uit Wezep de zegen uitspreken. Het wordt een fijne dienst. Het gaat over Petrus die tot driemaal toe de opdracht krijgt om de schapen te hoeden en de lammeren te weiden. Als hij in de kracht van zijn leven is zal dat allemaal gemakkelijk gaan, maar als hij oud geworden zal zijn, zal dat moeilijk worden en zal hij zichzelf moeten laten helpen door anderen. Zo is het ook met ons. In onze jonge jaren denken we alles aan te kunnen, maar als we ouder worden en de zorgen groter worden hebben we het meer dan ooit in de gaten dat we de steun van de mensen om ons heen en bovenal van God nodig hebben. Wij mogen dan zelf ook aan anderen vertellen van de zegeningen die de Here ons in het leven gegeven heeft en zo het geloof doorgeven. Met ons bijbeltje in de hand zingen we de psalmen mee. Het is een mooie dienst geweest waarbij we ons verbonden voelen met onze gemeenteleden in Katwijk en de gelovigen in hele wereld die op deze dag bijelkaar komen in allerlei kerkdiensten. Als we zelf weer onze kostersdiensten draaien in de NGK van Katwijk zullen we er voor zorgen dat deze internetverbinding goed in stand gehouden wordt voor iedereen die net als wij van ver willen meeleven.Het wordt intussen al behoorlijk warm in de auto. Ik neem nog een foto met de zelfonspanner en precies op dat moment komt een grimmige Portugese hond tevoorschijn die natuurlijk meteen op mij afkomt. Van schrik laat ik het fototoestel op het paaltje staan en duik de auto in. Dat is ook weer zonder bloedvergieten afgelopen. We ruimen de pc op en rijden met open raampjes naar het strand van Falesia (het fototoestel hebben we weer hoor).Zaterdagavond hebben we een avond vol plaatselijke folklore bezocht. Hier in Portimão bestaan drie verenigingen die ieder jaar in juni een soort parade opvoeren. Een groep van vijftig mannen, vrouwen en kinderen worden in kleurrijke pakken, jurken en broeken gestoken en gaan dan een plein rondlopen. Er hoort ook een muziekclubje bij en een zanger of zangeres, die volgend jaar op zangles gaat. De mannen dragen zelfgemaakte “vaandels” mee, waar het onderwerp van de parade op staat. Dit jaar is het de 150ste geboortedag van president Manuel Teixeira Gomes, die in 1923 twee jaar in deze stad gewoond heeft. De liederen die ze zingen gaan over zijn heldendaden en de bedoeling is dat iedereen die een boekje met de tekst heeft, mee gaat zingen. Helaas is het erg donker en kan het publiek niets in het boekje zien. Maar de verklede mensen brullen allemaal uit volle borst mee. De melodie is niet zo moeilijk en wij kunnen met la-la-la ook al gauw uit de voeten. Als alle rondjes gedraaid zijn -om het vaandel heen en weer terug- en dat tien keer achter elkaar, marcheert de hele groep samen met de muzikanten het plein af en gaat nog een stuk door de stad lopen en zingen en huppelen. Zo komen alle drie de verenigingen aan de beurt. Een hele toer om elk jaar weer al die jurken te naaien, die pakken passend te krijgen en iedereen te leren welk rondje je om welk vaandel moet draaien. Ik zie ons in Nederland al dat we in Capelle aan de Yssel een festival organiseren omdat Jan Peter Balkenende daar tijdens zijn regeringsperiode gewoond heeft. Misschien over 150 jaar? Denk het niet.
Hieronder nog een filmpje met de artiesten. (Net als bij de visfabriek op het pijltje klikken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten