Kop op!

Vandaag door omstandigheden erg verdrietig. Daarom maar hard fietsen naar zee, dat helpt altijd. Onderweg kom ik vriendin A. tegen die erg depressief is en begint te huilen. Samen proberen we elkaar op te beuren. Verder op weg naar de vriend met spierziekte in de instelling waar hij woont. Ook hij heeft het erg moeilijk omdat zijn krachten steeds verder achteruit gaan. Het helpt een beetje als hij wat afleiding heeft en met iemand kan praten. Als ik boodschappen doe kom ik een kennis tegen met haar kleinzoon en zij vertelt dat de vader van haar kleinzoon is weggelopen bij het gezinnetje. Wat een trieste zaak. Ze proberen het beste ervan te maken.
Ik besef dat ik niet mag zeuren over wat mij verdrietig maakt.

Kijk eens hoe mooi.....

Ga je mee?

Vandaag ga ik eens lekker genieten van het mooie weer. Een wandeling over het strand lijkt me heerlijk. Zo lang er nog strandtenten staan in Katwijk is het nog zomer voor mijn gevoel. Als in april de eerste tenten worden neergezet weet je dat er een lange zonnige periode voor je ligt met blije bruine kinderen die spelen in de warme zwinnetjes en lenige jongens en meisjes die tot laat in de avond volleyballen in het zand. Maar als het dan eenmaal september is besef je dat die zomer toch heel snel gegaan is en dat je er veel te weinig van genoten hebt. En voor je het weet worden de strandtenten weer afgebroken en opgeslagen voor de winter. Het is dan weer heel leeg en kaal op het strand en krijgt de wind vrij spel om het zand de boulevard op te blazen. Maar zo ver is het nog niet. Het is nu rustig en het zonnetje schijnt. Ik stap op de fiets en ben even weg.