Als we 's avonds thuis komen van het strand staat er een vrouw te bonzen op de deur van de flat naast ons. We vragen of we haar kunnen helpen, maar ze schudt met haar volle bos roodgeverfd haar van nee en gaat door met bonzen. Als ze maar niet ophoudt gaan we nog een keer de gang op en vragen haar wat ze wil.
Ze blijkt Russisch te spreken en helaas verstaan we dat niet. Wel maakt ze met gebaren duidelijk dat haar man slaapt en haar niet hoort en dat ze naar binnen wil. Volgens ons is het appartement niet bewoond, maar dat kan natuurlijk sinds vandaag anders zijn. We gaan maar weer naar binnen en gaan aan de slag om te koken. De aardappels staan net op en de boter voor het lapje vlees sist in de pan als de vrouw begint te trappen tegen de voordeur van de flat. Dit wordt me te dol en ik bel de receptionist. Ik leg hem uit dat er een vrouw op de derde verdieping staat die naar binnen wil maar dat haar man niet open doet. Hij zegt dat het huis niet bezet is en dat ze daar dus niets te zoeken heeft. Ik vraag hem of hij naar haar toe wil komen om dat uit te leggen. Helaas zit hij alleen en kan niet komen. Dan ga ik maar naar haar toe. Echter, als ik naar buiten ga, zie ik haar niet meer. Ook goed, dan heeft ze zeker haar weg al gevonden. Maar dan zie ik eerst haar hoofd om een hoekje van het trappenhuis komen. En als ze helemaal tevoorschijn komt, zie ik dat ze net haar felblauwe korte broek ophaalt. Ze heeft daar zitten plassen! Ik ga naar haar toe, eerst boos, maar dat heeft geen zin. Ze moet hier weg dat is duidelijk, dan kun je beter aardig zijn. Ze ruikt nogal sterk uit haar adem. Ik neem haar bij de hand en zeg in het Engels dat we haar man gaan zoeken. Ze begrijpt me niet, maar gaat gelukkig toch mee de lift in. Ik kijk haar steeds glimlachend in de ogen en zeg wat aardige woorden over Holland en Rusland en zo. Ik ga met haar naar de receptie en daar vragen ze haar naam. Ook de receptionist kent geen Russisch dus vindt geen naam die erop lijkt in het systeem. Zou ze in een ander hotel moeten zijn? Uiteindelijk schrijft ze haar naam in blokletters op en dan blijkt dat ze wel in dit hotel thuishoort maar op de zesde verdieping moet zijn. Nu we zover zijn, wil ik ook zien of het echt zo is. Ik ga met haar naar de zesde etage en ze klopt op de deur. Meteen wordt er open gedaan door een aardige oudere Rus. Nou hij sliep niet en kijkt verbaasd van haar naar mij. Mevrouw gaat naar binnen. Ik zeg haar gedag, maar zij zegt niets meer terug. Mooie boel is dat, zij zit de hele middag cocktails te drinken, weet niet meer waar ze moet zijn en gaat op onze gang zitten plassen. Dat moet meteen maar opgeruimd worden, want de werksters zijn ook al naar huis natuurlijk. Ik vraag bij de receptie een emmer en mop en ga naar ons appartement voor heet water en afwasmiddel (inderdaad dat is overal goed voor). Hans staat net de bietjes en spekjes te snijden -daar was ik nog niet aan toe gekomen- en biedt aan om de schoonmaak voor zijn rekening te nemen.
Dan kan ik verder gaan met koken. Net als de piepers gaar zijn is het trappenhuis ook weer schoon en kunnen we op het balkon genieten van een echte Hollandse maaltijd. Hans zet een passend versje van doctorandus P. aan op de computer: "Troika hier, troika daar, ja je ziet ze veel dit jaar; troika hier, troika daar, vooral die vrouwen met rood haar!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten