Wandelen naar Mirodor "El Time"

Wandelen van Puerto Tazacorte naar Mirodor El Time.

Deze dag moet er gewandeld worden.
La Palma is een wandeleiland bij uitstek en vlakbij ons appartement begint een route van 3 km. Dat moet te doen zijn.
Vanaf ons dakterras, waar we nog even koffiedrinken zien we al mensen de paadjes opgaan die wij straks gaan opzoeken. De lucht is helder blauw en de temperatuur is heerlijk om te wandelen. Vol goede moed gaan we op pad. De route gaat langs stenige paadjes de berg omhoog en hebben een steeds weidser uitzicht op het stadje en zijn omgeving. Steeds blijft ook de zee te zien die een kleur heeft van groen en blauw en wit zoals alleen de zee die kan hebben op een heldere zomerse dag.
Het lopen op de smalle weggetjes is intussen klauteren geworden. Er is geen recht stuk meer bij. Een eeuwigdurende trap met losse vulkaanstenen. Waar zijn we aan begonnen? We komen ook geen mensen meer tegen die dezelfde tocht ondernemen. Het uitzicht is prachtig. Uitgestrekte bananenplantages in terrasvorm en de stranden langs de kust die alsmaar kleiner wordt.

In de berg zijn een soort grotten gehakt waar vroeger mensen gewoond hebben. Weinig burenruzies daar. Af en toe is er een kruis geplaatst met een naam, datum en leeftijd van een onfortuinlijke wandelfanaat die het op die plek opgegeven heeft. De meesten zijn wel boven de zestig jaar. Dan moet je zulke tochten niet meer doen.

Als we denken dat we ons doel bereikt hebben blijken we pas halverwege te zijn.

Wat is nu 3 km?

Toch maar doorbijten en de bordjes volgen. Aan het einde moet een café zijn, waar we erg aan toe zijn, dat mag duidelijk zijn. De zon schijnt inmiddels zonder genade op onze roze velletjes en de spieren blijken op meer plekken te zitten dan we weten of vermoeden. Nog maar een slokje water delen uit het kleine flesje in de rugzak.
Het bordje geeft aan dat er nog maar 900 meter te gaan is, pardon, te klimmen is, te strompelen is. Doorzetten maar. Nog 100 meter.

Het café zal toch alsjeblieft wel open zijn? Dan komen we de laatste bocht om en wat zien we daar? Een autoweg waar tientallen auto's de route hebben gekozen om vandaag naar het uitzichtpunten bij Café el Time te gaan. Wij komen compleet gesloopt boven en de andere mensen staan op slippertjes en zijn keurig gekapt, zitten nippend aan een koele witte wijn. 
Ze kijken ons verbaasd aan. Wat zijn dat voor rood aangelopen bejaarden?
Aus Holland zeker? Maar gelukkig, het café is open en maakt heerlijke vruchtenmixdrankjes van bananen, sinaasappels en ander fruit. Zelfs broodjes met heerlijk beleg! We voelen ons de helden van de lage landen en genieten van al het goede, met alleen maar een klein stemmetje in het hoofd dat zegt dat we straks wel weer dezelfde weg terug moeten lopen....