Vandaag door omstandigheden erg verdrietig. Daarom maar hard fietsen naar zee, dat helpt altijd. Onderweg kom ik vriendin A. tegen die erg depressief is en begint te huilen. Samen proberen we elkaar op te beuren. Verder op weg naar de vriend met spierziekte in de instelling waar hij woont. Ook hij heeft het erg moeilijk omdat zijn krachten steeds verder achteruit gaan. Het helpt een beetje als hij wat afleiding heeft en met iemand kan praten. Als ik boodschappen doe kom ik een kennis tegen met haar kleinzoon en zij vertelt dat de vader van haar kleinzoon is weggelopen bij het gezinnetje. Wat een trieste zaak. Ze proberen het beste ervan te maken.
Ik besef dat ik niet mag zeuren over wat mij verdrietig maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten