Bruggen bouwen

De meeste mensen op Kythira lijken teruggetrokken in hun huis te leven. Sommigen zie je schichtig eens een plantje water geven maar echt contact met “anders sprekenden” lijken ze niet te willen of kunnen. Nee dan bij een restaurantje, ’s morgens vanaf een uur of negen. Allerlei bekenden ontmoeten elkaar, met auto of brommer, en ze schreeuwen elkaar toe, gezelligheid troef, maar dan vooral de Griekse mannen. Erg hard werken doen die lui dan ook niet. Na wat koffie of limonade gaan ze na een half uurtje weer weg. En echt, eens vragen wat ze doen of zo, dat gaat niet, alleen maar Grieks praten.

 Toch zijn er in het verleden wel “bruggenbouwers” geweest. Heel letterlijk: de langste stenen brug van heel Griekenland, bijna 110 meter lang en 13 booggewelven met een hoogte van 20 meter. Een Engelse architect heeft hem gebouwd. Hij was verliefd op een Griekse en wilde nog veel meer bruggen bouwen. Hoe dat afgelopen is weten we niet. Net als die Vlaardingse “bruggenbouwers” maar dan in figuurlijke zin. Vijfentwintig catechisanten gingen, samen met dominee Krol in 1964 naar Kythira om daar waterleidingen aan te leggen. Ze vertrokken vanuit station Vlaardingen- Oost. Nu bouwen jongeren in India en Afrika schooltjes om in contact met de mensen te komen; toen legden ze waterleidingen aan op een Grieks eiland. We hebben er nog  last van, want geregeld is er geen waterdruk.

Ook valt de stroom wel eens uit maar iedereen is eraan gewend. Niemand klaagt. Dat doe je óók niet over het weer. We hebben nu 14 dagen achtereen een variatie van 30 tot 33 graden in de schaduw en 23 tot 27 graden ‘s nachts. Voorts een variatie van windkracht 3 tot 5. Dat is alles en dus heeft niemand het over het weer. Wat wel een belangrijke “brug” is, dat zijn de schepen die aankomen in Diakofti. Alle goederen, beton, kleding, melk en asfalt, alles komt per boot aan. Het is echt een brug naar de beschaving. Grote vrachtauto’s, bussen met passagiers, personenauto’s, containers, zo’n boot staat helemaal vol en is in een halfuurtje weer leeg.

 Alle lege vrachtauto’s staan al weer op de kade en de boot vertrekt na een paar uur weer uit zicht. En wij, we komen weer aan de praat met een stel Engelsen die op het vaste land van Giekenland wonren en van hun pensioen genieten en nu op vakantie op Kythira zijn. Ze vertellen honderduit over de tandarts, hun hotel, de boottocht en de rust op het eiland. Ze is blij iemand te spreken die belangstelling heeft.

En zo is er voor iedereen wel een wijze waarop bruggen worden geslagen:  het voetbal op de televisie doet dat ook.