Dag 1, Albufeira.
Aankomen op
Faro is als het openen van je voordeur thuis. Alles ruikt en voelt zo
vertrouwd, hier willen we zijn! Vooral omdat in deze vakantie ook
onze oudste zoon met zijn vrouw en kinderen komen.
Zij haalt met een slimme code de
huissleutel uit de muur en laat ons al gauw weer alleen omdat alles er goed uit
ziet. Een fijn huisje met een mooie
tuin en zwembad. Een grote keuken met een vierpits fornuis en een heteluchtoven.
Ook het bed voelt goed aan, al
moet dat nog blijken natuurlijk. Allereerst willen we het strandje zien dat 200
meter van het huis ligt. Een klein strandje met grote rotsblokken zoals we dat
in de Algarve kennen. Dat wordt vast leuk als we daar met de kinderen heen
gaan. Er staat nu veel wind en het wordt al schemerig, maar morgen zien we wel
verder.
We gaan wat boodschappen doen bij
een klein supermarktje dat nog open is, om de eerste levensbehoeften in huis te
halen, want inmiddels is het al elf uur ’s avonds.
De volgende dag is de lucht
blauw, maar de temperatuur matig.
Het is ’s nachts ook koud geweest en de vloer
van het huisje is ijzig aan je blote voeten. De truien worden tevoorschijn
gehaald en we stappen de auto in om de omgeving te verkennen. Het voelt weer
net als vanouds en we verlangen naar de vertrouwde omgeving van Portimao. Een
lekker kopje koffie bij Elisabeth en pantoffeltjes scoren bij de Chinees. Het
is in Portimao heerlijk van temperatuur en in plaats van de truien hadden we de
strandspullen mee moeten nemen. Hebben we niet gedaan helaas. Dan maar naar het
strand zonder handdoek, dat kan ook. De zee is wild en komt bijna tot aan de
rotsen. Met moeite kunnen we de houten trap afspringen waar de golven al
onderdoor beuken. Een eindje verder zitten we heerlijk in de beschutting van de
rotsen van Praia da Rocha. Op de terugweg nemen we flink wat boodschappen mee
bij Continente, een super-supermarkt waar echt alles te koop is, van verse vis
tot mountainbike en van verjaardagstaart tot hondenmand.
Thuis eten we
gestoofde kip met tomaten en mozzarella en gebakken aardappeltjes. Het is fijn
om in een keuken te werken waar alles gewoon voor handen is en een oven te
hebben die goed werkt. In de avond lopen we nog een flink eind in de omgeving
om te kijken of er nog winkeltjes in de buurt zijn die voor de volgnde ochtend
verse broodjes verkopen. Maar die zijn er niet, het is een saaie boel met veel
leegstaande vakantiehuizen en nog niet afgebouwde hotels. Dus als we verse broodjes
willen, dan moeten we met de auto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten