Naar een Grieks eiland.

Toen we gingen boeken, wisten we alleen maar dat het een eiland bij Griekenland was. We waren van plan om toch nog eens wat anders te doen dan Portugal en het idee van Gert-Jan en Marjo dat "dit eiland echt iets voor ons zou zijn", gaf de doorslag. Net even onder het “vaste land” van Griekenland, tweemaal zo groot als Texel, vol met bergen en kloosters en massa’s strandjes.

We gingen het zien, maandagmorgen om 3.00 uur stond er een vriendelijke taxichauffeur voor de deur die ons binnen 30 minuten op Schiphol bracht. En daar was het een drukte van belang. Nauwelijks nog een stoel om op te zitten, alle winkeltjes open. Het leek wel midden op de dag.

Na drie uurtjes naast een milieu inspecteur, iemand die overal verstand van had en dat ook wilde laten weten, die trouwens ook met iedereen in hotels ruzie zocht, konden we landen op een heel kort landingsbaantje op het eiland. Er was verder geen enkel passagiersvliegtuig te zien, alleen een klein eenmotorig toestelletje. Via de vliegtuigtrap liepen we over het platform naar de aankomsthal waar we ook de papieren voor het appartement en de auto in ontvangst namen. Buiten moesten we in het zonnetje wat handtekeningen zetten voor de auto en om 12.00 uur zaten we Griekse lettertekens te ontcijferen om de weg naar het appartement te vinden.

Wat een bergen met hellingen. Haarspeldbochten en smalle wegen, daar krijgen ze op Kythira maar geen genoeg van.  Prachtige velden met gele bloemen en alle huizen witgekalkt met blauwe kozijnen en deuren. Onze gastvrouw stond ons al op te wachten toen we met onze Hyundai bij Huize Filira aankwamen. Prachtig uitzicht, lekker rustig en schoon, mooi ingericht.

Omdat de afstand maar 1,5 km was naar het dorp gingen we lopend de berg af om wat boodschappen in het dorp te doen. Maar heet, heet! De officiële temperatuur volgens de meteo was 32 graden, maar de thermometers in het dorp zaten boven de 35 graden. Een allervriendelijkste Giorgos vertelde in z’n minisupermarkt met heeeeel veel spullen, dat hij wel wat Nederlands kende. Wij breken onze hersens over de Griekse tekens en uitspraak. Niet erg handig dat die mensen in de EU niet gewoon Romeinse tekens moeten gebruiken.  Met wat brood, limonade, water en een tandenborstel gaan we weer naar de berg. Een heftige hitte. Onderweg een doodgereden slang gezien en een grote prachtig groene hagedis van zo’n 25 cm lang. Gelukkig zijn er maar heel weinig auto’s en rijden ze allemaal zeer beschaafd. Onze maximum snelheid was gisteren misschien gedurende 500 m zo’n 80 km per uur, maar op de meeste wegen is 60 wel zo’n beetje de limiet. Op het eiland is geen stoplicht te bekennen, er zijn een tweetal politiebureaus (tweekamer woningen) met in totaal 3 politieauto’s. Je begrijpt dat iedereen hier wel eerlijk moet zijn en voorzichtig want hulp is altijd ver weg. En de vuilnisman? Nou die zagen we al na 10 minuten. Een oude MAN met een Faun draaitrommel pers.

Schelpen en ijsjes.

Woensdag.

Er zijn zoveel grote schelpen te vinden op dat speciale stukje strand van Albufeira dat we daar graag nog een keer naar toe gaan met de emmers en de scheppen. Het wordt steeds warmer en er moet zelfs een parasol aan te pas komen. Vele kilo's aan schelpen staan klaar om overgevlogen te worden naar Holland. Hoe dat allemaal mee moet zal nog een grote strijd kosten. Hoewel de zee nog heel koud is, proberen de meesten van ons toch wel even hoe het voelt.

De picknick aan het strand is zeer uitgebreid, met broodjes vis in tomatensaus en kostelijke chocoladepasta. In de leuke winkeltjes mogen de kinderen allemaal een armbandje van Portugese huisvlijt uitzoeken en dan beklimmen we met veel gezucht en gesteun de heuvel naar de parkeerplaats. 

's Avonds gaat de tocht weer dezelfde kant op. We gaan uit eten in Albufeira. Op een dakterras van een restaurant gaat de vis, de kipfilet en de steak er lekker in. Er staat zelfs Sangria op tafel!
Het is al wat fris, maar toch zoeken we allemaal een lekker ijsje uit en likken dat lekker op aan het dorpsplein met uitzicht op de "stappende" Engelse meisjes die zich eens lekker opgedoft hebben voor deze speciale avond van Laborday.

 

Donderdag.

Het strandje dichtbij ons vakantiepark heeft heerlijke klimrotsen die we eigenlijk nóg eens willen proberen. Met stevige schoentjes aan lukt dat prima en we kunnen van het ene strandje zomaar via de glibberige rotsen naar een ander verlaten strandje klauteren.

Onderweg zien we hagedissen, aalscholvers, witte reigers en zeekomkommers. Dan nog even kijken of er op de plek van de schat misschien nóg een schat ligt, maar nee, zoveel geluk hebben we vandaag niet.
Oma bakt pannenkoeken voor tussen de middag en gaat wat eerder van het strand weg om een grote stapel te gaan maken. Lekker buiten kunnen we smullen tot we niets meer lusten.
De kleinkinderen gaan spelen aan de rand van het koude zwembad maar de stoere jongen glijdt uit en komt met kleren en al in het water terecht. Zijn zus doet haar t-shirt uit en gaat in bikini het bad in. Dan kan de stoere jongern niet achterblijven en gaat zijn zus achterna. Wat is dat heerlijk! Het wordt dikke pret in het water, vooral als er ook nog twee plastic waterflessen aan te pas komen, die eerst 'bommen' en dan weer 'speedboten' zijn. Er zijn ook al vele 'kinderen verdronken' in de vorm van blaadjes en papiertjes die in het 2.00 m bad onder water geduwd worden.
Dan heeft opa nog een verrassing. Hij legt echte schildersspullen neer op een groot kleed in de tuin. We mogen vna groot tot klein kiezen welke maat canvas schilderdoeken we willen hebben en hij heeft een heleboel kleuren verf in mooie volle tubes en veel soorten kwasten. Met een echt palet en schoteltjes om te mengen gaan we aan de slag. Een krokodil met enge zwarte tanden die we in de Zoomarine gezien hebben en een krokodil in het avondrood en een Nijntje in Picassostijl en een lieflijk bostafereeltje met waterval en een zeegezicht. Het resultaat van geconcentreerd artistiek bezig zijn in de brandende zon van Guia.
Omdat het de laatste avond is moeten we beslist nog even naar de Nike Outlet Factory om goedkope sportkleding te scoren. Het kleine zusje gebruikt die tijd om van het ene naar het andere hobbelapparaat te rennen en ondertussen maakt ze haar broekje vol en niet meer alleen haar broekje.
Bij de grote supersupermarkt kopen we spareribs en muffins en een extra reistas voor de extra kilo's bagage die we het vliegtuig in moeten krijgen.
De maaltijd maken we van de restjes die nog in de kasten in de keuken staan en we smullen weer heerlijk van al dat lekkers dat met een grote efficiency op tafel wordt getoverd.
Dan nu gauw in bad en in bed, want we mogen morgen nog tot vier uur 's middags in ons huisje blijven en daar gaan we zeker van profiteren om nog heel veel leuke dingen te doen.

Portimaõ en Zoo Marine

Maandag

Vandaag staat de grote stad Portimaõ op het programma. We kiezen voor de tolweg en rijden zo binnen een half uur naar de haven. Er staat een koude wind maar het zonnetje schijnt en dat maakt ook dat het kopje koffie op de boulevard prima smaakt. En dan op naar de chinees. Er zijn daar heel wat chinese winkels waar ze van alles verkopen.

Er moeten scheppen en emmertjes komen, een paar lampjes voor opa en tenslotte waterschoenen voor de kleinkinderen. Ze passen goed en blijken later ook prima om mee te voetballen.


We proberen nog even een poosje het strand van Praia da Rocha waar wij altijd een lekkere beschutting vinden en bij een klein beetje zon al in zwemkostuum kunnen zonnen. Door de koude luchttemperatuur valt dat nu ook wat tegen maar in de beschutting van een rode rots op het strand gaat het best. Er worden kuilen gegraven en kastelen gemaakt.

Tenslotte wordt er nog een vliegtuig in het zand geconstrueerd maar dan moet het kleine zusje toch echt gaan slapen en gaan we richting Galé.  Aan het eind van de dag bezoeken
we een grote supermarkt en kopen alle benodigdheden voor "wraps" om lekker zelf alles samen te stellen en heerlijk te eten.

 

Dinsdag

De verjaardag van de jongste zoon, die er tot ons grote verdriet deze vakantie niet bij is. Ook is het vandaag de inhuldiging van koning Willem-Alexander en koninginnedag. We tooien ons dus zoveel als mogelijk is in oranje. De kleindochter heeft oranje nagellak gekregen en heeft 's morgens haar nagels al gelakt. Ze mag ze ook van oma "schilderen" en dat gaat prima.
Op maandag zijn de kaartjes voor de Zoo Marine besteld dus na de troonsafstand rijden we naar Guia en zijn we snel binnen.

De schoondochter
heeft een afspraak om elf uur om te zwemmen met de dolfijnen dus gaan wij eerst allemaal in de draaimolen en in een treintje en naar de krokodillen kijken en nog veel meer. En ja hoor, vanaf een uitkijkpunt zien we haar in een wetsuit bij de dolfijnen. Kusjes
geven en aaien en rondjes draaien. Tenslotte ook nog even tussen twee dolfijnen in racebootje doen. Aan de vinnen vasthouden en racen maar.

 Er zijn in de middag voor ons allemaal nog veel meer attracties. De 4D cinema zorgt voor een heel nat pak. Uit het plafond spuit, wanneer de film daar aanleiding voor geeft, zoveel water dat vooral de kleinzoon kleddernat wordt. Maar wel leuk en dat is het ook bij de zeeleeuwen en de dolfijnenshow.


 

De achtbaan is ook open en de Harikiri glijbanen en het tobbe varen.
Ja het is super zodat we voldaan en moe om een uur of zes naar huis gaan. Na wat goed gevulde pizza's duiken we allemaal ons bedje in.

Zondag-rustdag

De zondag is ook voor ons de dag van de kerk. Nu heeft Ria in de internet-archieven gevonden dat er in Albufeira tot volgende week kerkdiensten van een nederlandse protestante gemeente worden gehouden. We zijn daarom vanmorgen op tijd vertrokken om de kerk te zoeken. Aangekomen worden we doorgestuurd, met wat andere kerkgangers naar de Blue Sky bar, een paar kilimeter verderop.
Precies om half elf zijn er zo'n 60 gemeenteleden, een dominee, kerkeraad enz. aanwezig (alleen een orgel ontbreekt) en begint de dienst.


Ds. vd Kooij uit Arnhem gaat daar drie maanden lang elke zondag voor. In heel z'n doen en laten lijkt hij op ds. Schelhaas, in Katwijk wel bekend. En... op tijd beginnen met de dienst en op tijd eindigen. Veel liederen die a capella worden gezongen en als de tekst niet klopt met de bedoeling van de dominee, dan maakt hij er zelf iets op. Hij noemt het gepruts maar het rijmt prima en is ook echt tot lof van God en bemoediging van ons allen. De hermelijnen mantel van "de koning" stond naast de mantel van Elia centraal in de dienst. Een mooie tekst die staat voor wijsheid en kracht om je werk te doen. Na het Wilhelmus zijn we nog even wat kleine kado's voor de kinderen gaan kopen. Er moet namelijk een speurtocht worden uitgezet.

Na de lunch kunnen de kinderen toch niet meer wachten op het middagdutje van hun kleine zusje en gaan we samen met hun vader op pad. Er is een echte oude kaart op het strand aangespoeld in een blad van een palmboom. De kaart wordt eerst bestudeerd om te zien of hij wel een schat aangeeft die hier in de buurt ligt. Er wordt geconcludeeerd dat dit het geval moet zijn, we gaan op weg. De kaart valt al snel van ouderdom en schimmel uit elkaar, maar gelukkig heeft opa wat plakband bij zich. Er is heel wat overleg en we zoeken in alle hoeken en gaten en kleine geheime paadjes. Even lijkt het erop dat iemand anders ons is voorgeweest maar gelukkig heeft die op de verkeerde plek gegraven. Er komen heel veel pakjes tevoorschijn. Er is zelfs iets voor het slapende zusje bij. Op weg naar onze appartementen trakteren we op een lekker ijsje.

Dat hebben de schatgravers wel verdiend.

Kijk, volgens ons gaat daar de piraat er snel van door.

Hoewel er erg veel wind staat, hebben we het allemaal warm. Thuisgekomen is het kleine zusje al wakker en kan ze meteen gaan bellen blazen en tennisbatjes uitpakken. Iedereen blij.
Opa krijgt als beloning vanavond lekkere snijboontjes met aardappelen en een stukje vlees. Echt zondag!

Met de kinderen op pad

Vandaag is het de eerste volle dag in Portugal voor de kinderen en  kleinkinderen. De zon schijnt heerlijk, al is er wel veel wind. Eerst verse broodjes halen en lekker ontbijten. Vanuit het activiteitenboekje, dat oma heeft gemaakt, wordt eerst voor Albufeira gekozen. Naar de lange roltrappen. Dat is leuk. Op en af en dan elkaar onderweg groeten. Boven heb je een mooi uitzicht over het strand.
De koffie en thee en cola in een strandtent smaken heerlijk. De kinderen dartelen in het zand en opa moet kuilen graven. Er is helaas geen schep. Dus met de handen dan maar. Alle kinderen mogen een keer bedolven worden onder het zand en probeer er dan maar eens uit te komen. Dan is het tijd om schelpen te gaan zoeken. Een grote zak met een kilo of twee prachtig grote schelpen is het resultaat. Een uurtje op het strand is lekker, maar de wind is net iets te fris om er helemaal voor te gaan. Verder dan onze knieën kunnen we het niet opbrengen om in het water te gaan staan.
De kleinste moet een middagdutje gaan doen, dus snel met de auto terug nar het huisje en een boterhammetje eten. In het vakantiepark is het heerlijk en met de zwemkleding aan worden dappere pogingen ondernomen om het zwembad in te gaan.

Wie is het eerste door? Zijn het de kleintjes of de groten? Er worden zelfs traantjes vergoten om het water wat warmer te maken, maar als je eenmaal de baantjes gaat zwemmen, is het heel goed te doen. Op het grasveld is het heerlijk zonnen op de ligbedden en het speeltuintje geeft ook veel plezier. Hebben jullie gezien hoeveel mooie bloemen hier bloeien? Allerlei kleuren en vormen en ze staan prachtig in een vaasje. Mama zal er blij mee zijn!
Aan het eind van de middag rijden we naar de supergrote supermarkt om boodschappen in te slaan. Wat ruikt die meneer toch vreemd. Of is het die vis die daar hangt te drogen? Zoiets hebben we nog nooit gezien en geroken. Gauw naar de snoep- en taartafdeling, daar ruikt het beter. En het kan nóg zo'n grote supermarkt zijn, ze hebben niet eens een grote strandschep of een emmertje


. Wel een mooie voetbal, daar gaan we morgen lekker mee schieten!

Heet en relaxen

Dag 3 Albufeira en een kerkdienst

We zijn al om voor achten uit de veren. Prima geslapen, nadat we gisteren avond de airconditioning op de stand verwarmen hebben aangezet. Het warme water uit de kraan kan bij ons appartement pas na 10 minuten de temperatuur van 24 graden bereiken. Het is warmer dan de zee, maar daar heb je ook alles mee gezegd.

Na het ontbijt rijden we naar Albufeira. Onderweg kijken we even bij een ander strandje San Rafaël: geweldig, warm, mooi zand en al redelijk gezellig voor 10.00 uur. We vervolgen onze weg en tot onze eigen verbazing is de totale reistijd naar Albufeira maar 8 minuten. We parkeren de auto gratis op een parkeerterreintje en zitten vervolgens na 10 minuten aan een kopje cappucino op het dorpsplein. Het is al flink druk in dit stadje en de mensen in strandkleding lopen af en aan. Er zijn toch ook al heel wat kinderen, zij het engelse kinderen en portugezen.

Nederlanders zijn er niet veel, dat valt mee. We lopen het strand op en kunnen heerlijk beschut achter een rotspartij genieten van de felle zon. Hij staat bijna recht boven ons. Ook hier prachtig strand en er liggen veel grote schelpen.
Om half twee, als we onze broodjes op hebben, gaan we naar het appartement terug. We gaan luisteren naar de afscheidsdienst van de moeder van Dick Westerveld in de "Vaste Burg" in Schiedam. De verbindig is goed en na enkele seconden hoor ik al het bekende orgel uit de kerk waarin ik ben opgegroeid. Een mooie dienst, waarin Dick heel goed en duidelijk spreekt zoals ook Wieke en Marloes, zijn kleindochters doen, ook de kleine Sofie heeft een rol. De lezing en ook de preek gaan over de liefde die in ons hele leven en in alles een rol speelt. En natuurlijk niet alleen bij "Nel en Coen". Hoewel ze altijd pijn had, bleven die twee toch altijd met elkaar optrekken en bedekte de liefde alles.
Na aflop van de dienst zijn we naar een nabij gelegen winkelcentrum gegaan in Guia om wat inkopen te doen voor de komende dagen. Omdat ze geen verse kabeljauw hebben kopen we een pakket met ingevroren visproducten. Ik heb erop gelet dat er geen koppen in zaten.

Wat er wel in zit, kijk op de foto. Een rijk gevulde vissoep is het geworden met een kilo vis en schelpen en tenslotte wat brood erbij. En nu de zon de lucht licht rose kleurt, gaan we eens kijken hoe het met de Nederlandse politiek gaat op het NOS journaal.
Misschien is er morgen geen blog, omdat de kinderen aankomen.
We zien wel.......
Ria en Hans

Portugal 2013 met de kinderen

Dag 1, Albufeira.

Aankomen op Faro is als het openen van je voordeur thuis. Alles ruikt en voelt zo vertrouwd, hier willen we zijn! Vooral omdat in deze vakantie ook onze oudste zoon met zijn vrouw en kinderen komen.

Op het vakantiepark worden we welkom geheten door Moeder Manuela.

Zij haalt met een slimme code de huissleutel uit de muur en laat ons al gauw weer alleen omdat alles er goed uit ziet. Een fijn huisje met een mooie tuin en zwembad. Een grote keuken met een vierpits fornuis en een heteluchtoven.

 

Ook het bed voelt goed aan, al moet dat nog blijken natuurlijk. Allereerst willen we het strandje zien dat 200 meter van het huis ligt. Een klein strandje met grote rotsblokken zoals we dat in de Algarve kennen. Dat wordt vast leuk als we daar met de kinderen heen gaan. Er staat nu veel wind en het wordt al schemerig, maar morgen zien we wel verder.

We gaan wat boodschappen doen bij een klein supermarktje dat nog open is, om de eerste levensbehoeften in huis te halen, want inmiddels is het al elf uur ’s avonds. 

De volgende dag is de lucht blauw, maar de temperatuur matig.

Het is ’s nachts ook koud geweest en de vloer van het huisje is ijzig aan je blote voeten. De truien worden tevoorschijn gehaald en we stappen de auto in om de omgeving te verkennen. Het voelt weer net als vanouds en we verlangen naar de vertrouwde omgeving van Portimao. Een lekker kopje koffie bij Elisabeth en pantoffeltjes scoren bij de Chinees. Het is in Portimao heerlijk van temperatuur en in plaats van de truien hadden we de strandspullen mee moeten nemen. Hebben we niet gedaan helaas. Dan maar naar het strand zonder handdoek, dat kan ook. De zee is wild en komt bijna tot aan de rotsen. Met moeite kunnen we de houten trap afspringen waar de golven al onderdoor beuken. Een eindje verder zitten we heerlijk in de beschutting van de rotsen van Praia da Rocha. Op de terugweg nemen we flink wat boodschappen mee bij Continente, een super-supermarkt waar echt alles te koop is, van verse vis tot mountainbike en van verjaardagstaart tot hondenmand.

Thuis eten we gestoofde kip met tomaten en mozzarella en gebakken aardappeltjes. Het is fijn om in een keuken te werken waar alles gewoon voor handen is en een oven te hebben die goed werkt. In de avond lopen we nog een flink eind in de omgeving om te kijken of er nog winkeltjes in de buurt zijn die voor de volgnde ochtend verse broodjes verkopen. Maar die zijn er niet, het is een saaie boel met veel leegstaande vakantiehuizen en nog niet afgebouwde hotels. Dus als we verse broodjes willen, dan moeten we met de auto.